Gevonden ringen #3

18 karaats gouden trouwring opgedoken uit de Vliet
Weer een duikklusje op een paar meter diepte. De eigenaresse van dit mooie erfstuk verloor de ring met gooien van een steen in het water. Ze was ervan overtuigd dat de ring nooit meer terug kwam. Maar haar man schakelde trouwring-verloren.nl in. Het was verstandig geweest dat meteen de exacte plek werd onthouden. Hierdoor hadden we de verloren ring binnen het uur te pakken.

 

 

Een trouwring verloren in Bladel

 

 

Een ring en een tafelbelletje
Het team van trouwringverloren.nl heeft weer een klusje geklaard... Het ging ditmaal om een ring die een meisje van haar oma geërfd had en deze tijdens het duiken van een steiger verloor. Ze was hier zo bedroefd om dat een vriend van deze dame uit medelijden zoekservice "Trouwring Verloren" ingeschakelde.

Met tweeën moest het wel lukken. De ene duiken en de andere waden. Het zoeken bleek nog niet zo gemakkelijk want we zaten op een oude huisvuil laag. Getuige deze vondst van een tafelbelletje. Wel leuk natuurlijk voor een zoeker als er oude pijpekoppen en scherven in de waadschep omhoog komen. Maar niet erg handig als je een ring zoekt tussen tientallen goede en minder goede pieptonen. Het duurde dan ook bijna 3 uur voordat het aantal piepen minder werd en de ring eindelijk uit de met boomstronken en puin bezaaide drab geschept werd. Een mooie geelgouden ring met hartjes en een bruine steen erin.

Als verrassing gaat hij de ring op haar verjaardag terug geven (11-07-2015). Die jongen zal dus zéker punten scoren... Super!

 

 

Trouwring verloren in Amsterdam
Voor dit klusje moesten we naar de hoofdstad. In een van de plassen die deze stad rijk is lag al een jaar lang een trouwring. De ring was verloren tijdens een zwemwedstrijd. Vlak na de start merkte de eigenaar op dat de ring van zijn vinger geschoten was. De eigenaar, een Schot getrouwd met een Nederlandse, had nog precies de baan waar de zwemwedstrijd begon in zijn hoofd. Hierdoor konden we vrij goed bepalen waar te zoeken. Binnen 10 minuten lag de witgouden ring dan ook al in de waadschep. De vraag "wie is Neeltje?" zorgde voor een big smile op het gezicht van onze opdrachtgever. Mooi om te zien...

 

 

Een trouwring verloren in België
Het team van trouwring-verloren.nl is wederom succesvol geweest en wel in hun eerste buitenlandse klusje. Namelijk in Neerpelt (België). Het ging om een uiterst dure gouden trouwring met grote emotionele waarde omdat voor deze ring goud gebruikt was wat afkomstig was van familie erfstukken. De klus viel nog niet mee omdat de ring was verloren tijdens het grondwerk waar bestrating moet komen. De grond was opgehoogd met gebroken puin waar vele soorten andere metalen in zaten. Dit zorgde voor veel valse signalen. Maar na ongeveer een goed drie kwartier had mijn maat Bart hem dan toch te pakken.

 

 

Een trouwring in de zandbak
Vanmorgen 31-05-2015 stond er een oproep op Facebook dat er een trouwring verloren was in een speeltuintje in Beek en Donk. Dit zijn natuurlijk meldingen om snel op te reageren. Het vertellen van de exacte plek op Facebook kan verkeerd uitpakken. Een trouwring, afhangende van het gewicht, kan al gauw €100,- opleveren aan sloopgoud. En er zijn nu eenmaal ook mensen die, als ze de kans krijgen, van zo'n situatie misbruik zouden maken. Vandaar dat er in dit geval haast geboden was. Ik ben daarom ook meteen naar Beek en Donk gereden om de ring uit de zandbak te halen waarna ik hem meteen heb afgeleverd op het inmiddels bij mij bekende adres van de verliezer.

 

 

Een grote emotionele waarde
Zondag 3 mei 2015 hadden wij van trouwring-verloren.nl weer een zoekopdracht om te proberen een verloren trouwring op te sporen. En dit was niet zomaar een ring, nee het was er ene waar een grote emotionele waarde aan vast zat omdat dit de ring was van een overleden oma.

Omdat de ring in dieper water verloren was ben ik (Bennie) ter plaatse gegaan met mijn duikuitrusting en twee gevulde flessen voor het geval het langer ging duren. Nadat ik de opdrachtgevers ontmoet had op de afgesproken plek zijn we met zijn drieën naar het water gereden waar het moest gaan gebeuren. Om bij het water te komen hebben we eerst nog wat hindernissen moeten nemen zoals een brede sloot waar eerder een bruggetje was maar die nu gesloopt was. Voor mij was dat geen probleem, ik had immers mijn duikpak wat ik aan kon doen, maar de opdrachtgevers konden dit niet dus zij deden zonder te twijfelen hun schoenen en sokken uit en met opgerolde broekspijpen liepen ook zij door de sloot.

Aangekomen bij het water toonde ze mij de juiste plek en ik maakte mijn gerei in gereedheid om te water te gaan. Nadat ik ongeveer een half uur onder water gezocht had ben ik naar boven gegaan om de opdrachtgevers te melden dat ze er ernstig rekening mee moesten houden dat dit weleens niet kon gaan lukken. De bodem was zo modderig dat de ring te ver weggezakt kon zijn waardoor hij niet meer opgemerkt kon worden door mijn detector. Maar opgeven is op dat moment de laatste optie en ben dus verder gaan zoeken in het door mij troebel gemaakte water. En jawel piep piep daar was een bekend signaal en na even met mijn handen in de bodem gewroet te hebben voelde ik de vorm van een ring. Dus ik zo blij als een kind naar de oppervlakte en nu maar hopen dat het hem was. Toen de vrouw vroeg; "welke naam staat erin", en ik deze voorlas, zag ik wel aan haar reactie dat het hem was. Alle drie hadden we een euforisch moment omdat het uiteindelijk toch gelukt was. Dus ik ben blij dat ik hen een hele fijne zondag heb kunnen bezorgen maar ook ikzelf was opgelucht dat het gelukt was en ben daarom ook met een heel fijn gevoel huiswaarts gekeerd.

 

 

Een ring kan raar vliegen...
Vandaag bijtijds naar Utrecht getogen. De NS had zijn alom bekende problemen met op tijd rijden deze dag. Het zorgde voor extra verkeer op de wegen rondom Utrecht.

Na aankomst werd het al snel duidelijk hoe de ring verloren was. De eigenaar was toen hij buiten stond met zijn hand tussen de tuindeuren gekomen en bij het terugtrekken vloog de trouwring met een flinke vaart door de lucht naar achter. Het was duidelijk te horen geweest hoe de ring of tegen de zijmuur van de binnenplaats of tegen het hekwerk bovenop de achterste schuttingmuur vloog. De hele binnenplaats was natuurlijk door hem en zijn vrouw grondig afgezocht. Dus er bleef maar één ding over en dat was dat de ring over de schuttingmuur was gegaan en in de bosjes erachter terecht was gekomen. De bosjes over de schutting grensden aan een speeltuintje.

Een paar uur en 'tig schroeven en bierdoppen verder werd het wel duidelijk dat de ring óf nog op de binnenplaats óf ergens op een randje langs het hek op de schutting moest liggen. Op naar binnen en naar het tuintje. Een tuintje kon je het niet echt noemen, het was meer een ommuurd binnenplaatsje van 3X5 meter. Weer overal gekeken; op de schutting, op het dak van de buren, onder de ingepakte tuinstoelen, in de plantebakken en zelfs bovenin de struiken want je zou het maar meemaken dat zo'n ring tussen de takken geklemd blijft hangen. Het enige wat het opleverde was dat ik zaken aan het uitsluiten was.

Een beetje gedesillusioneerd stapte ik naar binnen en wilde gaan om na een paar dagen terug te keren voor een nieuwe poging. Echter één ding weerhield me en dat was het zinken plantenbakje wat naast de tuindeuren stond. Mij leek de kans wel erg klein omdat de ring naar achter was gevlogen, van de tuindeuren af. Maargoed, toch nog maar even terug naar buiten en het water uit de plantenbak gieten om vervolgens met een vork tussen de drap te zoeken. En wat denk je? Inderdaad, daar lag hij te blinken.

Wat bleek nou? Die bak had tegen de achtermuur gestaan bovenop een ander voorwerp op anderhalve meter hoogte en is verplaatst met zoeken. De ring moet dus via de zijmuur precies in de vol met water en modder zittende plantenbak zijn gevlogen. Dat we allebei vol ongeloof en vreselijk blij waren zal je duidelijk zijn. Deze zal me nog lang heugen.

 

 

Het nieuwe jaar weer goed begonnen...
Vandaag 02-01-2015 na een melding van een verloren trouwring meteen naar Domburg Zeeland getogen. De (Duitse) verliezer had goed duidelijk gemaakt waar de ring ongeveer moest liggen want het duurde maar een kwartiertje. Soms ben je een dag bezig en soms loop je er zo op. "That's life" voor een zoeker. We zijn iig. blij dat de prachtige, zware witgouden ring weer terecht is.

 

 

Datum : 08-11-2014




Datum : 20-09-2014